Títulos em Ficção Contemporânea

Piyanoda yazılmış gibi bu öyküler. İnsanın içine, ta süveydaya ilerliyor ve orada kelimelerin kendi hayatımızın izlekleriyle birleştiği bir müzik yaratıyor. Her okuyuşta başka bir müzik. Çünkü deneyimlerimizle birlikte öyküleri içselleştirişimiz de değişiyor. Bazen de güm diye bir davul çalıveriyor, hele ki öykülerin sonlarında. O ses önünden öylesine geçip gittiğimiz insanlara bakarken içimizde çınlamaya devam ediyor. Derken hep aynı soru yankılanıyor: “Bu kadar aşina olduğumuz hayatlarda biz bunları nasıl gözden kaçırdık?” Semih Erelvanlı insanı, insanlığımızı ince sızılardan, dünya ağrılarından yakalıyor.

Tanıdık bir ağrı var Recep Kayalı'nın öykülerinde. Uzaklarda olduğunu sandığımız ama yakamızı bırakmayan bir ağrı. Kelimelerin arkasına saklanan küçük dünyaların sızısı. Dünyayla cezalandırılmış babaların kamburunu sırtında taşıyan çocuklar, ruhlarındaki boşluğu harf harf doldurmaya çalışan genç adamlar ve onların gerçeğe çok yakın duran gerçekdışılıkla iç içe geçmiş hikâyeleri, şiirden el almış, gördüğünü gösteren, görülmeyenleri de hissettiren, kendi yatağını bulmuş bir dille yeniden yoğruluyor bu kitapta. Recep Kayalı, yazı yolculuğunda Taşın Dediğiden sonra emin bir adım daha atıyor.

“Benim tapınağım evrendir, doğadır. Her sabah güneş doğarken, evreni var edene tapar, güneş batarken, gene onu kutsarım. Felaket içinde yetişip piştiğim için, kendimden daha kötü olanlara yardım etmekten kaçınmam. Karımı, çocuğumu hatta kedimi, köpeğimi mutlu etmeye özen gösteririm. Geceleri nasıl tatlı rüyalara dalıyorsam, hayatımın sonunda dalacağım ölüm uykusunu da öyle beklerim.” “Bu ilkeleri hangi kitaptan edindiniz?” “Doğadan. Ben, doğadan başka kitap tanımam!” “Ooo!.. Doğa, pek büyük bir kitaptır...Onu okumasını size kim öğretti?”

Kör Baykuş’un yirminci yüzyılın en büyük romanlarından biri sayılmasının nedenini ve Andre Breton’un bu roman için “Başyapıt diye bir şey varsa o da budur!” cümlesini neden kurduğunu anlayabilmek için yaşadığınız sanatsal haz ve kilitli kapılar kesinlikle yeterli değildir. Romanın duygusal etkisi biraz hafiflediğinde aklınızın, felsefenin, psikolojinin, sosyolojinin kılavuzluğunda, tekinsiz bir yolculuğa çıkmanız gerekecek. Anlamın yeniden, yeniden üretileceği, her yorumsamanın bir diğerine kapı açacağı bir metindir bu.

Balıkçılar, sünger avcıları, dalgıçlar, gemiciler... Halikarnas Balıkçısı'nın hikâye ve romanlarıyla gelen bu tipler, sadece edebiyata ilk kez geldikleri için ilginç değillerdir. Balıkçı, denize bağlı olarak, güzelliği, özgürlüğü, başkaldırıyı, insanoğlunun geçmişteki ve gelecekteki arayışlarını, kayıplarını, bunalımlarını, korkularını, ışığı kırar gibi kendiliğinden alabildiğine etkin bir anlatımla ortaya koyarak, çağdaş insancıl bakışla eski uygarlıklar arasındaki bağları göstermiştir.