Wespazjan

Czwarty tom cyklu o Wespazjanie Szalony cesarz Kaligula zamordowany, pretorianie wprowadzają na tron Klaudiusza. Jednak jego sytuacja jest niepewna. Jego trzej wyzwoleńcy, Narcyz, Pallas i Kallistos, muszą sprokurować dlań natychmiastowe szybkie zwycięstwo. Ma to być odzyskanie orła legionu Siedemnastego, utraconego w lesie Teutoburskim prawie czterdzieści lat wcześniej. Wyprawę do ponurych kniei Germanii na czele jedynie niewielkiego oddziału jazdy prowadzi Wespazjan, ktoś jednak z wielką determinacją próbuje sabotować jego misję.

Brytania, 45 rok. W pobliżu Stonehenge druidzi chwytają w zasadzkę Sabinusa, chcąc zwabić Wespazjana, który zapewne przybędzie ratować brata - by obu rzymskich legatów złożyć w mrocznej ofierze prastarym bogom podczas letniego przesilenia. Wespazjan musi walczyć o uratowanie brata i zakończyć podbój południowego zachodu tej nawiedzonej wyspy, nim wezwanie do Rzymu wrzuci go w wir cesarskiej polityki. Trzej wyzwoleńcy Klaudiusza wciąż są wszechwładni.

Rzym, rok 51. Wyzwoleńcy cesarza Klaudiusza, Narcyz i Pallas, toczą między sobą walkę o kontrolę nad tronem. Każdy z osobna wysyła Wespazjana do Armenii, by tam bronił interesów Rzymu. Jednakże stawką jest coś więcej niż ochrona podległego królestwa. Krążą pogłoski, że cesarzowa Agrypina spiskuje, by zdestabilizować Wschód. Wespazjan musi znaleźć sposób, aby służyć jednocześnie dwom panom... Narcyz ze wszystkich sił stara się zniszczyć Agrypinę, Pallas chce ją uratować. W Armenii Wespazjan zostaje schwytany.